مناجات حضرت عارف کبیر جناب علّامه حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی با مولا:

مولای من!آقای من!

کی می رسد که تو ما را ببینی و ما تو را...

و چشممان به دیدار تو روشن گردد و به راهنمایی تو راه پیدا کنیم و تو ما را از هر آن چه حقیقت امور که بر ما مشکل شده آگاهی بخشی...

سرور من!دوری و جدایی از تو از همه ی این ها سخت تر است و الّا بلا در کنار شما نعمت است و آزار شدن در راه شما آسایش.

مولای من!این بنده ی بیچاره،بندگی نپذیرفته است تا روزی آزاد شود و اگر او را آزاد کنی نخواهد گریخت...

سرور من!مولای من!رهبر من!

تو را به شکستگی من،تو را به درماندگی ام،تو را به فروتنی ام،تو را به ناتوانی من،تو را به بیچارگی ام،تو را به بی نیازیت قسم،مبادا مرا به دست خیانتکار قوی هیکلی سپاری که از سست رایان به تو گردم.

سرور من!چون به وصال تو و لذّت دیدار تو می اندیشم و در حال و روز کسانی که آنها را به کنار خود کشاندی و از فضل بی دریغ خود به آنان بخشیدی و آنان را به زیارت جمال خود مشرّف کردی، نزدیک است که دلم از حسرت منفجر شود و سینه ام از غیرت از هم شکافته گردد.

آه!آه!وای به حال دل همچو من بخت برگشته ای.

...و نیز جدایی!

و دوری تو با دوری دیگر دلدارها شباهتی ندارد.چرا که هر که از جز تو دلداری دور باشد،فقط از او دور است و در دوری از او جز از جانب خود سرزنش و ملامت نمی شود.امّا دور از تو را،هم خود ملامت می کند و هم مردم سرزنش و ملامت می کنند.

و کسی نیست تا او را دلداری دهد،چرا که ممکن نیست به تو نسبت بی وفایی داده شود یا گفته شود که تو دلدادگان خود را دوست نمی داری.

و همه ی دلدادگان تو معتقدند که محبّت و وفای تو بیش از محبّت و وفای آنهاست.

لذا وقتی که از آنها دوری می کنی،معلوم می شود که تقصیر و کوتاهی از آنان است و قصور در محبّت آنها از بی معرفتی و عدم شناخت آنان و تمیز نداشتن و ندادن آنها پرده بر می دارد.پس کسی که از تو مهجور و دور مانده است،زیانکارترین،زیانکاران است.مگر آنکه خود را با امروز و فردا کردن و اینکه ثواب(انتظار)زیاد است،دلداری دهد.

وگرنه کدام ثواب پیش عاشق و دلداده بزرگتر و بیشتر از دیدار روی توست.

مولای من!هر که جز تو،فدای تو باد،جانم فدای آن شوکت و عظمتی که هم ردیف و هم طراز ندارد.جانم فدای آن بزرگی و شرافتی که برابر و نظیر ندارد.

تا کی سرپرست من!من سرگردان تو باشم و تا کی و با چه زبانی تو را وصف کنم و با تو راز دل بگویم؟

ای دلسوزترین دلسوزان،بندگانت گرفتارند.

دیدگان مومنان را به رخسار سرپرست دین روشن کن.